Οι σπίλοι (ελιές) είναι βλάβες οι οποίες στο μεγάλο τους ποσοστό είναι καλοήθεις.
Μελάνωμα
Για την διάγνωση του μελανώματος και των μελαγχρωματικών βλαβών του δέρματος, χρησιμοποιούνται ειδικές μέθοδοι, όπως δερματοσκόπηση και χαρτογράφηση μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Ο αρχικός έλεγχος των σπίλων γίνεται με την προσεκτική κλινική εξέταση σε συνδυασμό με τη δερματοσκόπηση. Η τελευταία είναι μια ειδική κλινική μέθοδος στην οποία χρησιμοποιείται δερματοσκόπιο, δηλαδή ειδικός φακός υψηλής ανάλυσης και ευκρίνειας που επιτρέπει να βλέπουν οι δερματολόγοι «μέσα» στη βλάβη. Έτσι αξιολογούνται σε πρώτη φάση οι σπίλοι και εξάγονται συμπεράσματα για το αν πρέπει ένας σπίλος να αφαιρεθεί χειρουργικά.
Ορισμένα άτομα με πολλούς σπίλους χρειάζεται να κάνουν ψηφιακή χαρτογράφηση σπίλων. Στην ψηφιακή χαρτογράφηση σπίλων χρησιμοποιούνται φακοί πολύ υψηλής ανάλυσης για την καταγραφή ακόμη και των πιο λεπτών χαρακτηριστικών των σπίλων. Η μέθοδος αυτή επιτρέπει την ψηφιακή φωτογράφιση περιοχών του σώματος με σκοπό να μπορεί να καταγραφεί και να αξιολογηθεί τυχόν εμφάνιση νέων σπίλων, και επίσης δίνει τη δυνατότητα καταγραφής κάθε σπίλου ξεχωριστά.
Η όλη διαδικασία δεν ξεπερνάει τη μία ώρα και επαναλαμβάνεται συνηθέστερα ανά έτος ή και νωρίτερα αν αυτό κριθεί αναγκαίο.
Για τους ασθενείς που ανήκουν σε ομάδες υψηλού κινδύνου για εμφάνιση δερματικού καρκίνου, συνιστάται περιοδικός έλεγχος του μεγέθους και της μικροσκοπικής δομής των σπίλων.
Μελάνωμα, η πιο επικίνδυνη μορφή καρκίνου του δέρματος
Αφαίρεση σπίλων
Εάν εντοπιστούν τυχόν ύποπτοι σπίλοι, θα σας δώσουμε όλες τις πληροφορίες για να προγραμματίσετε κατάλληλη θεραπεία ή αφαίρεση. Αν κάποιος σπίλος είναι καλοήθης αλλά επιθυμείτε να τον αφαιρέσετε για αισθητικούς ή λειτουργικούς λόγους, τότε μπορείτε να προγραμματίσετε ραντεβού αφαίρεσης.
Οι μελανοκυτταρικοί σπίλοι ή οι γνωστές σε όλους μας «ελιές» είναι καλοήθεις όγκοι που σχηματίζονται από αθροίσεις κυττάρων που ονομάζονται σπιλοκύτταρα. Οι σπίλοι διακρίνονται σε: α).συγγενείς, είναι εμφανείς από τη γέννηση και σε β).επίκτητους, εμφανίζονται μεταγενέστερα. Ένας σπίλος μπορεί να αφαιρεθεί επειδή: α).θεωρείται ύποπτος για εξαλλαγή, β).είναι σε σημείο που τραυματίζεται συχνά και δημιουργεί προβλήματα στην καθημερινότητα, γ).δημιουργεί αισθητικό πρόβλημα. Ο ενδεδειγμένος τρόπος αφαίρεσης σπίλου, θα πρέπει να αποφασιστεί κατόπιν συζητήσεως με τον Δερματολόγο. Η επιλογή της κατάλληλης μεθόδου αφαίρεσης καθορίζεται βάσει των αποτελεσμάτων της χαρτογράφησης, της ψηφιακής δερματοσκόπησης και της κλινικής εκτίμησης των σπίλων.
Γενικά, οι τρόποι αφαίρεσης των σπίλων είναι οι εξής:
Αφαίρεση με laser: Επιλέγεται ως μέθοδος εκτομής, μόνο στην περίπτωση όπου υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα για καλοήθεια. Η βλάβη αφαιρείται περισσότερο επιφανειακά και συνήθως η επέμβαση δεν αφήνει ουλή.
Shave–excision (αφαίρεση ελιάς κατά εφαπτομένη): Η αφαίρεση διενεργείται με τοπική αναισθησία (διάλυμα ξυλοκαίνης). Μετά την αναισθητοποίηση της περιοχής, ο σπίλος που προεξέχει αφαιρείται με λεπίδα. Σε περίπτωση συμπληρωματικής αφαίρεσης και αιμόστασης χρησιμοποιείται laser CO2 ή και διαθερμία.
Χειρουργική εκτομή: Οι σπίλοι που είναι ύποπτοι για κακοήθεια ή οι επίπεδες ελιές αφαιρούνται με χειρουργική εκτομή με όρια περιμετρικά από αυτές (υγιή όρια), ώστε να εκριζωθεί πλήρως και να σταλεί για βιοψία. Στην περίπτωση χειρουργικής εκτομής, υπάρχει σημάδι (ουλή) ανάλογα με το βάθος της ελιάς, το μέγεθός της, τον τρόπο αφαίρεσης και την ικανότητα επούλωσης του κάθε οργανισμού, η οποία όμως μπορεί να βελτιωθεί σε δεύτερο χρόνο με Laser.
