Το χημικό peeling ή χημική απολέπιση είναι η ελεγχόμενη δράση ενός ή περισσοτέρων παραγόντων απολέπισης σε διαφορετικά βάθη του δέρματος
Πληροφορίες
Το χημικό peeling ή χημική απολέπιση είναι η ελεγχόμενη δράση ενός ή περισσοτέρων παραγόντων απολέπισης σε διαφορετικά βάθη του δέρματος, που οδηγεί σε αναγέννηση και αναδιοργάνωση των ιστών, χωρίς ουλοποίηση, και εφαρμόζεται τόσο για ιατρικούς όσο και για κοσμητικούς σκοπούς. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα δημοφιλή μέθοδο στις μέρες μας, αν και έχει την καταγωγή της από τους αρχαίους χρόνους.
Ανάλογα με το βάθος διείσδυσης του χημικού παράγοντα που εφαρμόζεται πάνω στο δέρμα, το χημικό peeling διακρίνεται σε επιφανειακό (άνω θηλώδες χόριο), μέσου βάθους (άνω δικτυωτό χόριο) και βαθύ (μέσο δικτυωτό χόριο). Παράμετροι που καθορίζουν το βάθος ενός χημικού peeling είναι ο χημικός παράγοντας, η συγκέντρωσή του, η διάρκεια επαφής με το δέρμα, ο τρόπος εφαρμογής, ο αριθμός των στρώσεων, η ανατομική περιοχή, ο τύπος του δέρματος (λεπτό, παχύ, λιπαρό κ.λπ.), ο φωτότυπος κατά Fitzpatrick και η προετοιμασία πριν την επέμβαση.
Οι παράγοντες που χρησιμοποιούνται συχνότερα σήμερα στο χημικό peeling είναι το τριχλωροξικό οξύ (TCA), τα α-υδροξυοξέα (AHAs) με κύριους εκπροσώπους το γλυκολικό, το μανδελικό, το γαλακτικό, το κιτρικό και το φυτικό οξύ, το διάλυμα του Jessner, το σαλικυλικό οξύ, η τρετινοϊνη, το πυροσταφυλικό οξύ και η φαινόλη. Τα ιστολογικά αποτελέσματα του χημικού peeling
Το φάσμα εφαρμογών του χημικού peeling είναι αρκετά μεγάλο και διευρύνεται συνεχώς με τη χρήση νέων τεχνολογιών και την προσθήκη νεώτερων παραγόντων. Η ενεργός ακμή, οι ουλές ακμής, το μέλασμα, η αντιδραστική υπερμελάγχρωση, η χρονολογική γήρανση, η φωτογήρανση, οι επίπεδες σμηγματορροϊκές υπερκερατώσεις, οι ακτινικές υπερκερατώσεις, οι ηλιακές κηλίδες, η ροδόχρους νόσος, τα ξανθελάσματα, αποτελούν ορισμένους από τους θεραπευτικούς στόχους της μεθόδου.
Θεραπεία
Το χημικό peeling ή χημική απολέπιση είναι η ελεγχόμενη δράση ενός ή περισσοτέρων παραγόντων απολέπισης σε διαφορετικά βάθη του δέρματος, που οδηγεί σε αναγέννηση και αναδιοργάνωση των ιστών, χωρίς ουλοποίηση, και εφαρμόζεται τόσο για ιατρικούς όσο και για κοσμητικούς σκοπούς. Πρόκειται για μια ιδιαίτερα δημοφιλή μέθοδο στις μέρες μας, αν και έχει την καταγωγή της από τους αρχαίους χρόνους.
Ανάλογα με το βάθος διείσδυσης του χημικού παράγοντα που εφαρμόζεται πάνω στο δέρμα, το χημικό peeling διακρίνεται σε επιφανειακό (άνω θηλώδες χόριο), μέσου βάθους (άνω δικτυωτό χόριο) και βαθύ (μέσο δικτυωτό χόριο). Παράμετροι που καθορίζουν το βάθος ενός χημικού peeling είναι ο χημικός παράγοντας, η συγκέντρωσή του, η διάρκεια επαφής με το δέρμα, ο τρόπος εφαρμογής, ο αριθμός των στρώσεων, η ανατομική περιοχή, ο τύπος του δέρματος (λεπτό, παχύ, λιπαρό κ.λπ.), ο φωτότυπος κατά Fitzpatrick και η προετοιμασία πριν την επέμβαση.
Οι παράγοντες που χρησιμοποιούνται συχνότερα σήμερα στο χημικό peeling είναι το τριχλωροξικό οξύ (TCA), τα α-υδροξυοξέα (AHAs) με κύριους εκπροσώπους το γλυκολικό, το μανδελικό, το γαλακτικό, το κιτρικό και το φυτικό οξύ, το διάλυμα του Jessner, το σαλικυλικό οξύ, η τρετινοϊνη, το πυροσταφυλικό οξύ και η φαινόλη. Τα ιστολογικά αποτελέσματα του χημικού peeling
Το φάσμα εφαρμογών του χημικού peeling είναι αρκετά μεγάλο και διευρύνεται συνεχώς με τη χρήση νέων τεχνολογιών και την προσθήκη νεώτερων παραγόντων. Η ενεργός ακμή, οι ουλές ακμής, το μέλασμα, η αντιδραστική υπερμελάγχρωση, η χρονολογική γήρανση, η φωτογήρανση, οι επίπεδες σμηγματορροϊκές υπερκερατώσεις, οι ακτινικές υπερκερατώσεις, οι ηλιακές κηλίδες, η ροδόχρους νόσος, τα ξανθελάσματα, αποτελούν ορισμένους από τους θεραπευτικούς στόχους της μεθόδου.
