Οι αλλεργικές αντιδράσεις στον ήλιο είναι συγκεκριμένες: η ηλιακή κνίδωση, η φωτοαλλεργική δερματίτιδα και η φωτοτοξική δερματίτιδα. Όλες οφείλονται σε υπερευαισθησία του οργανισμού, η οποία συνήθως εκδηλώνεται όταν ο ήλιος συνδυάζεται με ορισμένους τοπικούς ή συστηματικούς παράγοντες. Τοπικοί αποκαλούνται όσοι εφαρμόζονται (αλείφονται) στο δέρμα και συστηματικοί όσοι λαμβάνονται από το στόμα.
Τα συμπτώματά τους παρουσιάζουν διαφοροποιήσεις από άτομο σε άτομο. Τα πιο συνήθη είναι το ερύθημα (κοκκίνισμα) με ή χωρίς οίδημα ή εξάνθημα, ο κνησμός, η μελάγχρωση του δέρματος, οι φυσαλίδες διαφόρων μεγεθών, η ροή υγρού ή το «σκάσιμο» του δέρματος.
Είναι η αντίδραση που δημιουργείται από την επαφή μιας ουσίας είτε τοπικής είτε συστηματικής (λ.χ. φάρμακα, χρωστικές, αιθέρια έλαια) με το ηλιακό φως. Δημιουργείται άμεσα, δηλαδή με την πρώτη έκθεση του ασθενούς στον ήλιο.
Προϋποθέτει παλαιότερη έκθεση η οποία προκάλεσε την ευαισθητοποίηση του ατόμου, με συνέπεια την πολλοστή φορά που θα εκτεθεί στον ήλιο να αναπτυχθεί η αντίδραση.
Μια σπάνια αλλεργική αντίδραση αμιγώς στον ήλιο (δίχως φωτοευαισθητοποιούς παράγοντες) που εκδηλώνεται με πομφούς (βλάβες σαν μικρά πρηξίματα) στα τμήματα του σώματος που βλέπει ο ήλιος (συνήθως στα χέρια, αλλά μπορεί να εμφανιστούν και αλλού).
• Nα αποφεύγεται η παρατεταμένη έκθεση στον ήλιο.
• Χρήση προστατευτικών ρούχων (παντελόνι, μακρυμάνικη μπλούζα, καπέλο, γυαλιά ηλίου) κατά τη διάρκεια έκθεσης σε υπαίθριους χώρους.
• Συχνή επάλειψη με το κατάλληλο για το δέρμα αντιηλιακό.
• Σε περίπτωση χρήσης φαρμάκων, συστήνεται η επικοινωνία με το Δερματολόγο για να αποφευχθεί πρόκληση δερματικής αντίδρασης στον ήλιο.
• Απομάκρυνση του υπεύθυνου παράγοντα (έπειτα από συνεννόηση με τον θεράποντα γιατρό)
• Φαρμακευτική αγωγή (π.χ. κορτιζόνη, αντισταμινικά)
• Αποφυγή του ήλιου